Χαθηκες...

Σε ειδα και τρελαθηκα
σαν ονειρο γλυκο
το οποιο ηρθε
απ'τον ουρανο

Αγγελος εισαι, αγγελε μου!
με πηρες απο το χερι
σαν στον παραδεισο με πηγες
και ηταν μεσημερι

Ηρθες με σηκωσες
με πηρες απ'το χερι
στον ουρανο πεταξαμε
οι δυο μας, σαν αγγελοι

Σαν μωρακι εγινα
Δικο σου φυλαχτο
το οποιο λες και φτιαχτηκε
απο λιγο χρυσο

Μετα ηταν που εκλαιγα ασταματητα
ενα τερας ημουνα φτικτο
με καταστρεψες, με εκοψες στα δυο
χαθηκες αγγελε μου μες'στον δικο σου ουρανο



____________________
Να και το πρωτο μου ποιημα! Δεν ξερω αν ειναι ωραιο η αν θα αρεσει παντως εγω το αγαπω.
Πρωτη φορα ενιωσα ετσι. Τοσο δυνατα συναισθηματα και τοσο δακρυ!
Που εισαι τωρα ματια μου; Τωρα που σε χρειαζομαι; Τωρα να μου πεις δυο λογια και να με σηκωσεις ψηλα. Οπως εγιναν τα πραγματα σε χρειαζομαι. Θελω τον λογο σου. Θελω να ακουσω το σχολιο σου. Θελω να γυρισεις... Μονο για αυτο το καιρο. Να περασουν τα δυσκολα. Γιατι πιο πολυ να αγαπω στον κοσμο δεν εχω αλλο. Δεν εχω καποιον να με ακουσει τωρα που ποναω χαμογελακι μου γλυκο. Γυρνα! Εαν με ακους, γυρνα ...