Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Μα σου λεω την αληθεια...



Ειναι αληθεια... Πιστεψε με! Σε ειδα μπροστα μου. Εσυ ησουνα. Ναι ειμαι σιγουρη!
Ενιωθα τη φωνη σου... τους χτυπους της καρδια σου. Ειναι σιγουρη σου λεω.
Δε μου μιλησες. Δε με αγγιξες. Δε με αγκαλιασες ουτε με φιλησες.
Μονο με κοιτουσες.... Και χαμογελασες. Με αυτο το χαμογελο που εγω πεταω!
Με αυτο το χαμογελο που με εκανες να σε αγαπησω. Σημερα το μεσημερι, που εβρεχε βγηκα εξω στο μπακονι και ηθελα να βραχω,να βραχω πολυ.
Να σκυψω,να λυγισω και να φωναξω στο Θεο μου οτι σε περιμενω και οτι σε αγαπαω...


Και μετα απο τη τοση φωνη και το τοσο ουρλιαχτο, που θελω να βγαλω, να ανοιξουν οι ουρανοι. Να καταιβουν οι παντες. Ολοι οσοι ζουν εκει πανω! Και εσυ μαζι,να με παρεις απο το χερι και να ανεβουμε. Να κατσουμε μαζι στο συννεφακι μας. Να ονειρευτουμε μαζι...

1 σχόλιο:

  1. Ειναι φορες που οι παρουσιες που νιωθεις, που ακους , που εισαι σιγουρη πως σε περιβαλλουν μπορει να μην ειναι ορατες με στα ματια , να τις ξερεις ομως και να τις βλεπεις με την ψυχη σου και να τις ακουμπας και να τις αισθανεσαι.
    και πολλες φορες να να πονας , να σε σκιζει , καποιος με την απουσια του ειναι κοντα σου και συ να πονας .
    ευλογια η καταρα , να μπορεις να νιωσεις
    φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή