Τωρα εγω τι να πω...

μετα απο ολα αυτα που εχουν γινει; Τι να πρωτο πω; Πως περασαν ολα μπροστα απο το μυαλο μου ετσι; Τι βαζω συνεχεια στο μυαλο μου και τι οχι; Και γιατι τα επιτρεπω να μπαινουν; Αλλα ειμαι καλα! Ειμαι ευτιχισμενη! Ειναι η δευτερα φορα που νιωθω ετσι. Και πραγματικα ειναι υπεροχα!
Αλλα επισης νιωθω φυλακισμενη στις σκεψεις μου. Οχι στα ονειρα μου. Μονο στις σκεψεις μου! Δεν ξερω εαν θα πρεπει να περασω αυτη την πορτα. Δεν ξερω τι μπορει να κρυβει μεσα της. Και αν ειναι σαν την αλλη; και πληγωθω; και πονεσω για το τιποτα; μα εαν την περασω παλι θα νιωσω καλα! Θα μου αρεσει! Δεν ξερω τι πρεπει να κανω...
Και αν ρωτουσα αυτη τη στιγμη τη μητερα μου να μου πει... η απαντηση της θα ητανε..."απλα να προσεχεις κορουλα μου..."
Ποσο θελω να βρεξει... θελω να μυρισω βροχη και να κυλιστω επανω της! Να ξεσπασει ο ουρανος πανω μου. Το μονο που εχω να πω ειναι...
Δεν θα σταματησω να ονειρευμαι ακομα και αν βαζω σκεψεις"κακιες" στο μυαλο μου! Οχι. Δε θα το κανω...
Να περνατε καλα,ολοι οσοι ειστε εκει εξω και δεν σας ξερω... να ζητε καλα!
Καλο βραδυ... ονειρακια λαγουδακι μου. Σ'αγαπαω