Εδω ειμαι...

Ειπα να κανω μια παυση σε οτι αφορα το blog. Λες και το εχω χρονια,αλλα τεσπα. Ηθελα να κανω μια παυση. Ε,και την εκανα. Απο χθες σκεφτομουνα τι να γραψω. Στην αρχη ειπα να βαλω ενα κειμενο που διαβασα και μου αρεσε. Μετα ελεγα να βαλω ενα τραγουδακι αλλα στο τελος,ειπα θα γραψω ο,τι μου ερθει στο μυαλο. Και το κανω. Χιχι. Οποιοι ρωτησουν για τα νεα μου... τα ιδια Παντελη μου τα ιδια Παντελακη μου! Δεν εγινε τιποτα το σοκαριστικο. Τα κλασσικα. Ξυπναμε,πλενομαστε,τρωμε το πρωινο μας,ντυνομαστε,φευγουμε για το σχολιο,γυριζουμε,τρωμε,αντε και καμια καθημερινη να βγουμε εξω και ερχεται το βραδυ. Εκει παραδινομαστε. Απλα στη σιωπη που δημιουργει το δωματιο. Τα απαλα τραγουδακια που ακουμε με την πορτα λιγο ανοιχτη και τα ονειρα μας.Το παντρεμα της μερας με τη νυχτας τα ομορφα δακρυα που κυλανε καμια φορα και την καρδια μας ανοιχτη...
Τι αλλο θελω; Τι αλλο ζηταω; Τιποτα! Απλα να μπορω να κανω ολα τα παραπανω. Ειμαι καλα παντως. Εστω και μακρια σου ειμαι καλα. Σε σκεφτομαι και...ολα καλα! Δεν εχω εμπευση να γραψω αλλο. Ειδη και αυτα που εγραψα ειναι περιττα. Δεν ηθελα να τα γραψω αλλα τα εγραψα...
Καλησπερες πολλες...και απλα...να αγαπατε! Ετσι σας το λεει ενα μικρο παιδι που το δρομο του γυρευει...